Nee, ik hoef niet meteen weer naar het Ziekenhuis. De titel heeft te maken met de zorgen omtrent de Studentenbasketballclubs in Stad. Beide clubs hebben "versterking nodig" en vragen extra dispensatiekaarten om het eigen niveau in stand te houden.
Dat is niet zo mooi want daar zijn de bestaande dispenstaieregelingen al voor. Zijn we niet aantrekkelijk genoeg meer voor de elders ballende studenten? Kunnen we niet langer genoeg power op de been brengen uit eigen opleiding?
Nou van alles wat, denk ik. Persoonlijk denk ik, dat het studentenbasketball een status aparte innam, door de wisselwerking tussen een paar vaste coaches, die ook betrokken waren bij het runnen van de verenigingen op langere termijn en redelijk op continuiteit gebaseerde besturen.
De kaalslag in het hoger onderwijs staat studenten nauwelijks nog toe om langer dan 1jaar aan het roer van een club te blijven en de studenten die wel wat willen staan nu zelf twee keer in de week voor een groep het coachvak te leren. Niets ten nadele van de verenigingstrainers, de besturen en de dispensatiekaarthouders zelf natuurlijk. Misschien zou het studentenbasketball zich ook nog goed redden als de landelijke tendens wat beter was maar we weten natuurlijk allemaal dat er sinds 1980 geen groei meer in het ledenbestand zit, hoeveel beleidsmedewerkers en projecten er ook mee bezig zijn. Ten slotte zijn de clubs binnen de ACLO ook nog aan de kleine kant en daarom wordt het gepiep ook onvoldoende gehoord.
Uilen en Moesies in last, dus gaan ook voorzichtig weer stemmen op, om de samenwerking te laten culmineren in een fusie. De belangrijkste reden waarom die samenwerking suboptimaal blijft is immers de gehechtheid aan de kleur groen of zwart.
UMCG lijkt me een mooie naam waarin beide clubs iets van zichzelf kunnen herkennen:
Uilen Moestasj Combinatie Groningen. Ook promotioneel het proberen waard?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten