Consequent

Ik ben niet zo'n voorstander van het heilig verklaren van het begrip consequent. Wilders is consequent. Ton Boot is consequent.
Mijn mening en daar ben ik wel weer vasthoudend in:
het leven is niet consequent en hoe flexibeler je daar mee omgaat hoe beter.
Toch betrapte ik mijzelf op een situatie waarin een opstelling uit het verleden bepaalde hoe ik heden dacht: Komt een leuk meisje op de training bij ons -upwardly mobile- tweede klasse team Moestasj. Laten we haar Suzanne noemen. Ze kon al een beetje ballen, ze was wat afgeknapt op het consequente topsportdenken bij de eredivisieclub uit Utrecht en ze wou wel bij ons trainen. Weet je het wel zeker, vroeg ik haar meteen. Ja hoor. Plezier terug vinden. Dat deed ze en ze wou ook wel spelen. Het hele team enthousiast, bestuur enthousiast. Leuk. Een weekje later mag ze ook wel een keertje meetrainen bij de Uilen en is ze om. Ook daar is het leuk, fanatiek maar niet mordicus topsport boven alles. En ja, ze kiest dan toch voor het hogere niveau.
Kaj, wat vind je daar nu van? Ik ben het er mee eens. Ik heb het niet over de manier waarop de clubs hierover communiceren maar wel over het feit dat "onze Suzanne" nu de Uilen gaat versterken. Allebei de clubs hebben volgens mij nog steeds iets in de statuten staan over het "gelegenheid geven tot spelen op eigen niveau" (en anders moet dat er maar weer in)
Was ik op dit moment coach van Uilen geweest had ik ook graag gewild dat Suzanne bij Uilen kwam. Succes en aanzien voor Uilen is aanzien voor het Groninger Studentenbasketball. Voor mij zijn beide clubs nog altijd een, al heb ik de strijd over dat standpunt allang verloren, het blijft toch mijn standpunt.
Misschien is dat niet erg flexibel van mezelf. Misschien zelfs wel consequent. Dat is wel even schrikken. Laat ik dat dan maar voortschrijdend inzicht noemen.