50. Tien jaar ouder dan het hele sportcentrum. Het is wat. Die Uilen hebben wel wat te vieren. Ach wat is vijfig jaar voor zo'n club anders dan een punt om bij stil te staan, er eentje op te drinken en verder te gaan, onstuimig en met frisse overmoed.
Vijftig jaar, dan hoor je er qua ervaring en status wel zo'n beetje bij, als mens. Vaak schade en veel schande, dat wil wel eens helpen. Winnen, verliezen, opbouw van een bestaan. Helaas..... De club is geen mens; wel zo oud, maar de ervaring verdwijnt elke keer weer net voor dat ze kan worden ingezet. De studentbestuurderen zijn, als vanouds, dom en blij. Wat dat betreft hoeft geen enkele reunist zich straks illusies te maken. Zo waren jullie vroeger ook: Gezellig, overenthousiast en onderweg naar de volgende vergissing. Studenten achter de tafel bij een wedstrijd: ze kunnen nog altijd niet rekenen. Vijfig: je ziet het er niet aan af.
Vijftig jaar, is het eigenlijk wel iets om te vieren? Ik hoop, dat mijn omgeving me de levensgrote Abraham zal besparen en de bijbehorende drie keer toeteren, als het zover is, wat nog lang niet het geval is..misschien moet je het eigenlijk wel een jaar eerder wat groter aanpakken en dan het heugelijke feit zelf ongemerkt voorbij laten gaan.....? Of je staat er helemaal niet bij stil, dat je ueberhaupt ouder wordt, zoals ik. Dom en blij forever. Hoe oud word ik ook alweer, dit jaar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten