Als je ons vorige week de Jahn-zone uit elkaar zag schieten en spelen, had je verbaasd staan kijken (je was er natuurlijk niet, want dit was een uitwedstrijd in Heerenveen..) hoe moeizaam het deze week ging.
Het begon al met het missen van veel afstandschoten. Dan komt de tegenpartij er ook niet ver genoeg uit om voldoende gaten te laten vallen in het midden. Bij een 3-2 zone ligt het gat daar maar lang blijft het niet open. Niet lang genoeg om iets met een dribble te doen (Schieten met hesitation is geen gewoonte bij ons, stuiteren helaas nog wel.) in elk geval en ook niet lang gnoeg om bouncepasses te geven.
Het liep niet vanzelf en daardoor zetten we onszelf wat onder druk. We groeiden er wel in: We gingen beter de hoeken gebruiken, we gingen daardoor beter rebounden en we hadden ook wel door, dat we verdedigend scherp moesten blijven.
Het wedstrijd verloop was nogal grillig en het bleef heel lang spannend zoals blijkt uit de kwartstanden: 11-12, 12-13, 8-8 (????) Na 5 minuten in het vierde was het nog steeds bijna gelijk: 37-36 voor ons. We veranderden de opstelling een beetje door Jorieke naar binnen te sturen en Suus naar buiten te halen. Opeens kwam er meer ruimte. Suus en haar directe tegenstandster besloten het samen uit te vechten. Trading baskets. Lyet prikte een schotje binnen en bracht ons weer drie los. (Later bleek op het sheet de tweede vrije worp van Suus te zijn "vergeten", daar was het verschil nog maar twee) Op het tandvlees probeerde Dyna nog aan te klampen maar met het missen van een vrije worp was het opeens afgelopen met ze. De Uilen werden ijzig koel en verschenen elke aanval tenminste op de vrije worplijn en daar brachten ze opeens de rust op, die de hele wedstrijd al tevergeefs was gezocht. Emily, Jorieke, Charlotte en Lyet misten er nog maar eentje.
Vooral goed om te zien was dat de voorsprong opeens als wapen kon worden gebruikt. Een spannende slotfase is niet altijd ons sterke punt geweest. Deze kunnen we als succes opslaan in de ervaringenbank.
Vandaar de titel boven dit stukje: hadden we niet zo matig gespeeld in het eerste deel, dan hadden we deze ervaring niet kunnen boeken. Zozee je moar weer: niks is zoas 't lek.
Ook mooi: Margreet heeft weer kunnen proeven aan wedstrijdritme. Zone aanval geoefend op z'n moeilijkst (nl om te winnen!) en allebei dit moois kunnen we volgende week vrijdagavond mooi gebruiken.
Scores: Jorieke, Yet en Elke 9 punten. Eindstand: 53-41.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten