In de USA heeft het geen “defense” meer. Daar spreken ze tegenwoordig over het “Ministry of “War”. In Nederland zijn, de afgelopen regeerperiode, ook wel wat bordjes verhangen, maar zover is het hier nog niet gekomen. Nu duidelijk wordt, dat de meeste ploegen in de BNXT en in de ENBL, qua scores de 100 wel aan kunnen tikken, lijkt het wel tijd om eens te kijken naar de andere kant van de medaille en ons af te vragen of onze terminologie nog steeds deugt.
1 Marketing. “Offense sells Tickets, Defense wins Games”.
Basketball is voor velen zo’n aantrekkelijk spel door de soms artistieke manieren waarop de bal in het netje ploft. Waar die tickets erg belangrijk zijn, hebben we gezien dat er verdedigend steeds minder mag. Ademen in de richting van Harden of James was al zo’n beetje een “flagrant foul” geworden. Aanval is leidend.
Verdedigen werd daarmee een beetje ondergewaardeerd, vooral in de ogen van de oudere liefhebbers. De essentie van verdedigen is natuurlijk ook het wreed verstoren van al die schitterende pogingen om te scoren. Goede verdedigers komen over als onaangenaam. En dat is bedoeld als compliment. Maar is verdedigen dan ook anti-basketball? Natuurlijk niet.
2 Filosofie. “De aanval is de beste verdediging”.
We draaien het om: Alles is aanval. Het is een continu spel van “Getting better shots than your opponent, and more of them”. We definiëren verdedigen letterlijk als het “aanvallen van de bal”, dan schijnt er al een ander licht op. Die aanval begint al direct na het aanvallen van de basket en dus is alles aanval in basketball.
3 “Psychologie. “Who is the Boss?”. Defense gaat niet om steals pakken, maar om het verstoren van alles wat bij de tegenstander zou kunnen leiden tot een goede aanval. De wet van het initiatief zegt dat het team met de bal een zeker voordeel heeft, maar dat hoeft niet zo te voelen, weet de goede verdediger. Het eerste woord dat coach Ton Boot altijd wou horen, was “agressiviteit”, lang voordat we het over voetenwerk of positie hadden. Dat is de psychologische kant van verdedigen: het er zo uit laten zien dat de verdediger op de bal het initiatief heeft, en de ballhandler alleen maar de bal kan beschermen. Pass-lijnen die zo gesloten worden dat ook die geen uitweg bieden.
4 Human Resource. “You can hide One defensive Liability”. Niet iedereen is lichamelijk even begaafd, niet iedereen heeft de zelfde mate van inzicht in het voorkomen, ontdekken en bestrijden van brandhaarden op het veld. En hoe gebruiken we de verschillende verdedigende kwaliteiten binnen het team? Het uitgangspunt dat je een (1) iets mindere verdediger -met belangrijke aanvallende kwaliteiten- kunt verstoppen binnen het vijftal in het veld, geldt denk ik nog steeds.
De manier waarop je dat doet kost een heleboel voorbereiding en heeft alles te maken met de positie waarop deze spelers spelen, met het vertrouwen binnen het team en niet in de laatste plaats met de tegenstander. In dit verband is het ook aardig om naar de diverse opstellingen van een team als Golden State te kijken. Daar hebben ze maar 1 Draymond Green, en meer spelers die verstopt kunnen worden.
Over mensen als Draymond Green, Dennis Rodman, Kahwi Leonard, A’ja Wilson, Rudy Gobert gesproken: De andere kant van dit principe is natuurlijk ook, wat je met je echt goede verdedigers kunt. In mijn ogen is dat ook een vraag voor de coaches bij Donar. Het is altijd wat je met zijn vijven doet, als verstoorders van het feestje van de tegenstander. Hoeveel “stops” je als team kunt maken en wanneer in de wedstrijd. De coaches doen die HR. Maar…Er lopen dit seizoen een paar potentiële ‘All Defense Team’ spelers rond. Hun inzet wint games.. Wie wordt er deze keer “Speler van de wedstrijd”? Dat kan ook iemand zijn die zijn primaire tegenstander op een effectieve manier beperkt, of erg goed teamgenoten weet te helpen, immers?
Dus? Ministerie van Defensie? Ministry of War? Rinus Michels zei: Voetbal is Oorlog. Oorlog is niks leuks aan. Basketball is a Metafoor voor het Leven als geheel, zou ik zeggen. Of andersom.
