Weer een onderzeeboot als tegenstander. Nu gevuld met jongens. Annemiek en ondergetekende kwamen er al drie van tegen in het NDBC, afgelopen (als ik zo naar buiten kijk..) zomer.
Echt een confrontatie. De jongens zijn minstens zo groot, maar duidelijk lichter en zwakker dan de volwassen vrouwen waar ze tegenover staan. De balans slaat in snelheid en sprongvermogen duidelijk uit naar de tegenstander. Torpedo's lijken het soms wel. Wij hebben qua team-aanval wat meer in de mars, zouden normaal ook iets beter schieten, maar deze gedachte voordelen vallen weg, doordat we met een mannenbal spelen. De passes krijgen onvoldoende snelheid mee, zodat het voordeel van de samenwerking tussen passer en ontvanger bijna nul is en zelfs behoorlijk veel ballen worden onderschept. Dus blijft over de confrontatie tussen kracht en snelheid. En dit kleine onderzoekje mag uitwijzen, dat snelheid wint.
Eigenlijk gingen we daar ook van uit, door van te voren de break tot hoofdaandachtspunt te verklaren. Een speciale waarnemer zat aan de kant en registreerde onze breaks: toch nog zo'n 40 acties kregen bij ons het etiket "fastbreak" mee. Dat is wel iets waar we mee verder kunnen.
Ander, groot positief punt: Natalie maakte een minuut of tien mee. Rebounds, kreunen, scores en een enkel foutje en zelfs daar waren we wel blij mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten