valse start

Waalwijk hebben we weer gehad. Ook vorig seizoen waren het moeilijke wedstrijden met een tegenstander die ons niet ligt. We zeggen wel eens tegen elkaar: zullen we nu maar weer schoten gaan nemen, die we ook oefenen?
WSC neemt ook schoten, die wij noooit oefenen. Wij zeggen dat, omdat we dat soort schoten missen. Blijkbaar is de succesbeleving in Waalwijk een heel andere. Zij scoren die ballen ook. Achter het bord, uit balans, met twee handen voor het gezicht, wat deed het ertoe wat we deden. WSC ging gewoon 71 punten scoren tegen 50%.
En als wij nou maar 72 punten hadden gemaakt, mocht ons percentage wel slechter zijn.
We hadden dus weer administratie meegenomen. Hulde. Ook zij reisden midden op de mooiste nazomerdag tot nu toe, naar het warme zuiden. Het was geen pretje. Dankzij Tessa en Linda, weten we, dat ons percentage 28,5 was. Van buiten viel het niet, Karin (nog wel 13 punten, vooral uit haar 12 rebounds) en Kim waren lastig te bereiken en Jorieke denk ik ook. Drives van Cookie, Laura en Femke leverden ook niet het verwachte rendement op. Emily en Suus gaven de score aan het einde van de pot nog enig aanzien.
Vooral door ongeconcentreerd beginnen lieten we de kans lopen enige indruk te maken. De behoorlijk versterkte luchtmacht van WSC was ons te effectief af en ging er steeds meer in geloven.
Acht punten bij rust leek, gezien ons normale spel nog wel overbrugbaar, maar WSC liet meteen zien hoe je wel geconcentreerd aan een helft kunt beginnen. Auw. Niet echt fraai, maar wat een rendement. Bij 52 bleef onze teller staan en had WSC zeer terecht gewonnen. En wij weten nu hoe het anders kan.
Karin 13 punten, Cookie 10, Emily 9, Laura en Suus 8. Rendement 0,55 WSC 0,86. Nogmaals auw.
Mooie gebouwen in het zuiden en mooi weer ook.......

legendarische vloer

Moeilijk voor te stellen maar in sporthal Vinkhuizen lag nog niet eens zo lang geleden een legendarische vloer. Parket als in de oude Boston Garden. Niet dat ik daar ooit ben geweest maar een beetje in die orde. Zo'n vloer die nooit af gaat en daarom de kleine meerprijs bij aanleg ook dubbel en dwars waard is. Zo'n vloer die je er uithaalt en dan in de nieuwe hal zorgvuldig weer in timmert. Zo'n vloer waarbij iedereen de uitdrukking "de spijkers uit de vloer spelen" meteen begrijpt. Heerlijk springen en zelfs op canvas All Stars niet al te veel schade bij neerkomen. Tenminste...zo lang je in de lengte van de vloer speelde.....
Op een kwade dag werd besloten dat verreweg de meeste gebruikers wel overdwars konden spelen. Goedkoop en er moeten meer mensen gaan basketballen en die hebben ook recht op een mooie vloer. Dat het veld er niet inpast, omdat de breedte gewoon te smal is, doet er dan niet toe. Onrechtvaardigheid: als je al wat ouder bent en niet zulke smeue benen meer hebt moet je juist overdwars, wat wil zeggen, over de lengte van de onderliggende balklaag. Auw. Geen wonder dat ik tegenwoordig zo loop als ik loop. Enfin, dat kon dus niet maar daarom was de vloer nog wel legendarisch.
Als een poosje ziet Vinkhuizen eruit als your average gymzaal. Jammer. Ik was de vloer al bijna vergeten tot ik hem onlangs tegenkwam.... Tussen Groningen en Hoogkerk is een soort kunstenaars-werkplaats terrein en daar stond, tegen een van de bezienswaardige keten, een pakje bekends....te wachten op een toekomst als? Als er kunstenaars in het spel zijn, misschien wel weer iets legendarisch?

omgaan met druk

Kijk, dat hadden we nou net nodig. Een tegenstander die te pakken is, maar alleen als je je uiterste best doet. De jongens waar we tegen spelen zijn, zoals we verwachtten, sneller in de benen maar iets trager tussen de oren. Ze blokken echter zonder veel remmingen en zetten ons flink onder druk. We hebben goede screens nodig om er door te komen. De slordigheden zijn er nog steeds. Mooie kansen worden gemist maar de press staat af en toe heel aardig. Onze donkere Amerikaanse (Elke Field) laat geweldig voetenwerk zien waarvan ze zelf bijna ondersteboven gaat en ook de druk, die Lot, Laura, Lyet en Cookie en Femke geven is zo effectief als het maar kan. Als Kim en Ka dan een paar keer heel goed de tweede lijn bewaken en ook de langste man van de tegenpartij een paar keer verschalken, kan het bij de jongens opeens knappen en Fre en Emily missen in de laatste minuten niet. Jorookie is geen rookie meer en springt met de hoogste springers mee (en coacht zelfs als een veteraan!) Op het allerlaatst doen we het: Een kleine overwinning, waarvan je moet aannemen, dat het op dergelijke jongens, in zo'n fase van hun ontwikkeling ook de laatste is. En toch wel tevreden. Linda, nog niet actief is het met me eens. Goede stappen in de verdediging, noodzaak om de uiterste mogelijkheden van de aanval aan te spreken en een paar dingen duidelijk kunnen maken. Een welgemeend bedankt richting coach Frans Hiddink, Rico en het hele team. Beide ploegen hebben winst geboekt in het omgaan met druk.

beter drietjes dan layups

Oefentoernooitje gehad, in een hal in Heerenveen, waar ik in dertig jaar dat ik daar kom, nooit geweest was, maar die veel geschikter is voor basketbal, dan de Kamp -die ruste in vrede- waar ik me al die jaren aan geergerd heb. Laat dit nou een Korfbalhal zijn! Wel lastig te vinden als je denkt dat er in de nieuwe Sportstadhal gespeeld wordt. Gelukkig hebben we padvindster Lyet, die het hier kent als tomtom en en passant Emily nog van haar trein haalt.
We speelden tegen ZAC, zo langzamerhand een vaste tegenstander in het oefenprogramma. ZAC is de kampioen van Oost en we hadden het leuk gevonden als ze wel een ploeg hadden gehad, die de promotiedivisie in had gekund. Zwolle is een kippeeindje natuurlijk.
Laten we wel wezen; ze hebben gelijk. Het team doet haar best maar is kansloos tegen ons afstandgeschut. Vooral de scuds van Emily en Lyet vallen tegen een hoger percentage als da van onze gezamenlijke layups. Linda doet met pijn maar heel attent mee, komt met goed uitgezochte drives door en staat op de plek waar we de steal pakken. Het blijft bij dit ene potje maar dat stemt hoopvol.
Dyna heeft natuurlijk Marika Anita Antolovic en nu ook nog Rixt, allemaal speelsters die helemaal of bijna bij ons zijn terechtgekomen. en moeder Marika kan het nog steeds. We moeten aan de bak. Weer vallen de bommen en dat maakt ons wat gemakzuchtig. Dyna speelt breaks en pakt rebounds en losse ballen. We kunnen ons verbeteren en doen dat. Vooral Suus en Karin nemen de tegenstand nu serieus, terwijl Kim haar opdracht overal te zijn waar aanvalsrebounds te verwachten zijn goed uitvoert en ook met scores goed meedoet. Cookie en Femke strooien met drives en assists en Emily heeft ondanks de kleine oogjes (of misschien wel daardoor...?) het vizier weer zeer goed op scherp staan. Jorieke lijkt aan elke losse bal, hoe hoog wegstuitend ook, de hand wel te kunnen krijgen en weet bovendien heel behoorlijk weerstand te bieden aan de listige en vaardige Marika. Is het echt waar, dat ik haar weer 5 cm dieper zie zitten?
Dan spelen we ook nog tegen de U20 ploeg van Celeritas. Layups missen we nog steeds en er komt een fraai en duidelijk gat boven. Dus ook deze tien minuten zijn nuttig. We hadden er wel meer willen spelen maar dat zat er even niet in. Ik voorspel Sanne Hamersma een goede toekomst. Er zit veel talent in dat onderstel en ook van het hoofd krijg ik in korte tijd een goede indruk.
Geleerd: laten we maar oppassen dat we de concentratie bewaren voor het afmaken. De weg is het doel, maar dan wel de weg naar het netje. En de bal niet in het netje is niet netjes afgemaakt.
Laten we ook de traps afmaken. Een voet op de zijlijn is niet ongeveer in de buurt van de zijlijn.
Felheid: de tegenstander mag wel beter zijn dan wij, maar niet feller.