woensdag, oktober 11, 2006

Mangs wa, ait nich

Er zijn tijden geweest, dat ons dames 1 vol zat met Tukkers. Ait, mangs ook nich. Ik heb wat met Tukkers. Wat zeg ik, het grootste deel van m'n leven deel ik met Tukkers. Leu oet Twente: leukeleu. De laatste jaren zijn het eenlingen uit het oosten. Heel vaak hebben twentse speelsters nogal sterke roots. In mijn beginjaren in het studentenbasketball kenden we al "meetrainers": ze speelden nog gewoon bij Tubbergen, trainden daar vrijdags, speelden zaterdags eredivisie voor een bomvolle hal en trainden 's zondagsochtends meteen maar weer, in de Mavo.
's Avonds, na het eten vertrokken ze dan weer naar hun studiestad en bij de bushalte beloofden ze elkaar plechtig "daar ergens mee te trainen", zodat het gat tussen de eigen trainingen niet te groot zou worden. En dus ook in Groningen. En et bint leukeleu. Dus je krijgt wat met Twente. Zoveel zelfs, dat de club Jolly Jumpers me op zekere dag vroeg of ik niet bij hun coach wilde worden: ik was er toch immers bijna elk weekend. Het is nooit gebeurd, maar het plekje blijft dierbaar.
En net nu de meetrainer van vorig seizoen ( Annemieke) is ingelijfd als aanvoerster en net nu we weer een nieuwe meetrainer hebben (Michelle (spreek uit: MichelLE) Koopman), nu loten we ze voor de beker! Ik heb zin. Leukeleu. Nou ja: meest wa, ait nich.

Geen opmerkingen: