Ik begin een beetje als van Gaal te klinken, maar weer was het beste basketball van ons. Onze pressing attitude wordt steeds beter, de press is echt ons wapen en ook iets waaraan iedereen haar stukje meer dan bijdraagt. Aanvallend ging het ook uitstekend. We weten steeds beter de opties te gebruiken en we maken ook nieuwe, waar de tegenstander probeert te anticiperen. Drie kwarten winnen we, volslagen op eigen kracht en we gaan het vierde in met een riante voorsprong van 12 punten. Gezien het spelbeeld is er niets dat onze eerste overwinning in de weg zal staan. Ik ben dan ook overtuigd van onszelf. Natuurlijk probeer je wel vooruit te denken in scenario's.
Er kunnen drie dingen gebeuren: we kunnen wat problemen krijgen met de zone, waarmee Akrides laat in het derde kwart begint. Nou ja onze schoten zullen we wel krijgen en we schieten lekker en bovendien is er geen reden te veronderstellen, dat we niet zoals in de rest van de wedstrijd, tenminste 8 punten per kwart uit de break/press zullen scoren. Bovendien heeft Akrides nog geen periode echt de 20 punten gehaald. Maak er eens 10 in dit kwart, dan houden we zeker genoeg over, de teller staat nu al op 56-44. Een duidelijke onzekere factor is de arbitrage, die nou niet echt lekker in de wedstrijd zit. Er is geen reden te veronderstellen dat 1 van beide ploegen daar meer last van zal krijgen dan de andere.
En waar we natuurlijk wel rekening mee moeten houden, is dat de erfenis van de laatste-kwart-nederlaag in Enschede nog niet goed is verwerkt. Maar er is geen reden te veronderstellen dat zoiets weer gebeurt. Uit voorzorg en dankzij het breed gedragen goede spel van deze wedstrijd (onze jonkies deden het goed. Lyet maakte weinig fouten organiseerde behoorlijk en Jorieke droeg een flink steentje bij onder de borden, terwijl Laura, Elke en Margreet hun eigen rol ook aanvallend goed speelden en Tessa, Suus en Charlotte met name verdedigend heel belangrijk werk deden), hebben Annemiek en Karin ook meer rust gekregen.
Gewoon geconcentreerd beginnen.
De zone blijft staan en we laten ons afleiden door wat er allemaal anders moet. Er moet nauwelijks iets anders, beetje geduld hadden we toch al steeds, beetje lef was er plenty. (er bestaan geen laffe zones, alleen laffe aanvallen.) Niet zo: we denken teveel na en geven dan te plotseling, te slappe passjes naar binnen en het schot valt niet.
De scheidsrechters blijven slecht en nu valt bijna alles in ons nadeel uit: de tegenstander deelt flink uit en de scheids staat met onbeweeglijk gestrekte arm met de duim omhoog naar zware meervoudige fouten te kijken. Wij pressen energiek verder maar worden nu voor ademtochten afgefloten. We laten ons afleiden en spelen niet meer ons eigen spel.
Omdat de IJmuidensen wel scoren: met name Maaike vd Zee drukt nu scorend haar stempel op de wedstrijd, kruipt de deja vu in het spel en we laten ons ook hierdoor afleiden. Met 7 minuten te gaan is het nog gewoon 61-50, niks aan de hand maar we scoren niet meer; zelfs geen vrije worp belandt in onze kolom op het sheet en in de zevende minuut is Akrides helemaal langszij gekomen: 61-61. Zes minuten scoren we niks, krijgen we niks mee en benut Akrides elke kans. Dus passeren ze ons ook nog en hebben in de laatste minuut de winst al voor het grijpen.
Dan blijken we ons toch te kunnen "vermannen" en Karin maakt de stand gelijk. Overtime.
Vertrouwen in eigen kunnen steekt de kop weer op: We zijn hier klaar voor, meiden. Extra speeltijd en winnen!
Brutaal slaan scoort Jo als eerste en Akrides komt niet tot een schot en mist via Renee Blaisse weer eens een goedkoop verkregen vrije worp. Laura schiet een mooie, rustige 3punter en we staan 4 los. De aanval daarop blijft Akrides erin geloven door weer een 3 van Maaike vd Zee maar dan krijgen we eindelijk zelf weer vrijeworpen. Alles kan in deze wedstrijd maar Joriek mist beide, waarop we meteen een fout maken en het gelijk wordt. Renske vd Voort scoort en twee achter blijft het tot 1.10 en dan schiet vd Zee haar tweed 3 van de verlenging.
Het devies is snel scoren nu en dan een fout. De pogingen zijn te aarzelend, de fouten ook maar die komen uiteindelijk wel. Met 5 uit 6 sluit Akrides de wedstrijd. Dat de laatste van Elke de wel zeer geflatteerde 10 punten voorsprong weer teniet doet, is voor de statistieken.
Twee afleidingen hadden we het hoofd kunnen bieden. Drie was scheepsrecht voor onze raap.
En toch hebben we nu al drie weken heel overtuigend op promotiedivisie niveau gespeeld en dat geeft moed.
Wijze collegacoach Sybe Melis na afloop: "laat je seizoen niet vergallen door die scheidsen, he."
Wijs inderdaad: aan die andere vormen van afleiding kunnen we zelf wel wat doen.
Scores: Annemiek 17, Karin 11, Jorieke 10 en Laura 9, Elke 8 Margreet 7, Tessa 4, Lyet 3.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten