cadeautjes

Dinsdag kreeg ik een mooi boek met weetjes cadeau van het team. Voor in het medisch centrum. Donderdag stond ik, tot ieders verrassing toch weer gewoon voor de groep. Een van de leukste dingen die ik opnieuw als "meemaakbaar" kon etiketteren, was de wedstrijd tegen de Uilen. Het gong me echt aan het hart (haha) dat ik de seizoensafsluiting niet mee zou kunnen maken. En nu kon dat toch!
We hadden de vorige keer toch wel overtuigend verloren maar na een even overtuigende winst in een oefenwedstrijd hadden we toch wel een meer dan 50-50 idee. (en dat is altijd goed: positief en toch overtuigd van de noodzaak tot inzet. De beste wedstrijden zijn meestal die, waarin vantevoren geen zekerheid bestaat over het resultaat)
Reden voor ons optimisme is dat we geanalyseerd hadden waar we vorige keer vooral op stuk waren gegaan (rebound) en ons daar heel bewust mee bezig hadden gehouden. Die aandacht was er. Een andere plus, was dat we nog geen zonepress tegen de Uilen hadden gebruikt en we dus ook nog iets achter de hand hadden.
Een zwaar punt in ons nadeel was de ongelukkige stap, die Sanne op de dinsdagtraining maakte en die haar knie danig in het ongerede had gebracht. Sanne bepaalt toch voor een groot deel onze dreiging van buiten en is bovendien een van onze beste ontvangsters geworden. Linda en Janne zouden wat extra op de guard moeten doen en onze scores moesten misschien wel meer van binnen komen.
De wedstrijd ontpopte zich als het tweede cadeautje van de eiden, dat ik deze week mocht uitpakken. Het was een leuke wedstrijd, die bovendien door goed en effectief spel van de Uilen constant spannend bleef met Moestasj voortdurend aan de goede kant van de score. De meeste dreiging ging inderdaad uit van het spel onder het bord waar interessante duels afgewisseld werden met merkwaardige missers maar leuk was, dat daar ook allemaal scores tussen zaten, die verrassend waren, zoals de backdoors van Marjo en Toya en de aardige doorstapjes van Linda.
De Uilen scoorden ook meest van onder het bord en hadden wat minder kansen nodig dan wij maar daar stond tegenover, dat onze press veel balwinst opleverde. Het verschil deinde steeds wat op en neer tussen 5 en 10 punten en in het laatste kwart leek het nog eventjes spannend te worden ten Toya, die zich de hele wedstrijd niet uit het veld had laten slaan haar vele harde werk met 5 fouten moest bekopen.
Met twee minuten op de klok en een verschil van zeven punten maakte Tanja het nog even spannend met een aan genialiteit grenzende aktie, waardoor (bijna) iedereen opeens dacht dat we de andere kant op speelden. Uilen en Tanja zelf incluis. In de laatste time out van de wedstrijd zetten we de puntjes nog even op de i en mocht Evelien als dank voor een geslaagd optreden de laatste Moestasj punten maken: eindstand 49-58.
En zo sluiten we een up en down seizoen af met een up: de laatste drie wedstrijden van het seizoen hadden veel goeds in zich en ik was heel blij met dit laatste cadeautje van de meiden.