negatief

"Ga je nu een negatief stukje op je blog zetten?", was de vraag na de onnodige nederlaag tegen Assen van zaterdag.
Nee, doe ik eigenlijk nooit. Kan ik me tenminste niet heugen. De boosheid bleef beperkt tot de tweede time out van de dag. Toen nam ik de term "dramatisch"zelfs in de mond. Visueel hadden we een veldoverwicht maar we smeten met de moeizaam veroverde ballen, misten layups en vrije worpen alsof dat de essentie van het spelletje was.
Langzamerhand drong de boodschap: houd het simpel en pak je positie, een beetje door. De een-tegen-een aanvallen kwamen uit een swing, we pakten de rebound en lieten ons niet zo makkelijk meer voorbij lopen.
Bij rust was het weer gelijk: 25-25. een puntje-puntje wedstrijd ontstond waarin het wachten was op de doorbraak voor ons. "We kunnen veel beter vrije worpen schieten dan we nu doen", zei de coach. De uitspraak was waar maar het bleef wel nu. (en we schoten 11 van 25...) Omdat de tegenpartij met twee guards speelde die bijna geen fouten maakten (eentje glipte er nog wel eens langs en eentje beukte zich tot vlak voor de ring), bleef Assen de hele tijd dichtbij. Met Femke, Esther en Toya bij Linda op de bank raakten we 5 punten achter zelfs, in de slotfase. Een alles of niets offensief, waarin we rebound na rebound pakten bracht ons met 23 seconden weer op twee punten van Assen. Sanne maakte nu haar 5e en met vier vrouwen en 2 punten achter was er geen tijd om bij dat ondertal stil te staan. Assen benutte de vrije worpen en liep uit naar 60-54, in de resterende tijd.
En dan is het misschien wel even tijd om alle "unforced turnovers", gemiste breaks, vrije worpen, vergeten tegenstanders en van het brood gegeten reboundkaas nog even voor de geest te halen. Negatief worden we natuurlijk niet, maar het wordt wel steeds makkelijker om het de tweede seizoenshelft beter te doen...

Assen -Moestasj 60-54. Sanne 19 punten, Tanja 9.