Wat bezielt een huisvader van middelbare leeftijd om op zaterdag een complete werkdag (nacht!) te besteden aan een trip naar Hoofddorp? Blijkbaar is de gekte nog altijd niet over en je krijgt er wel wat voor terug.
Hartverwarming bijvoorbeeld. Hoofddorp heeft een hele ploeg mensen aan het werk om alles goed te laten verlopen. Veld, reclameborden, flexibelen met 24 sec apparatuur, de tafel bedienen, tribunes uitrekken, alles loopt op rolletjes. De ploeg maakt dan ook een ervaren indruk. Huisvaders en moeders van middelbare leeftijd. Ik voel een verwantschap. Meer gekken. Ik word ook een beetje zorgelijk. Hoe zou de club er over tien jaar voor staan?
En een overwinning krijgen we ook terug. Volgens het vaste patroon. De concentratie is er , wat knap is na een lastig te timen warming up met afleidingen. We zijn zelfs wat overgeconcentreerd, waardoor we nog veel opgelegde kansen missen maar het initiatief in de wedstrijd is wel helemaal voor ons. Via 11-2, eindigen we op 21-12 na het eerste kwart.
Zoals wel vaker, kost ons deze voorsprong onze spanningsboog. We slagen er de rest van de wedstrijd nauwelijks in veel verder weg te lopen. We vallen iets te ongeorganiseerd aanBij rust is het wel 40-27 maar de tot dusverre onvermijdelijke dip volgt in de eerste zes minuten van het derde kwart, waarin we maar 1 punt (uit 6 vrije worpen) weten te scoren. De press van Hoofddorp is nu echt fel en zorgt voor opschudding. Met enige moeite kunnen we onszelf overtuigen van het feit, dat we echt zelf iets kunnen doen aan de steals en de layups, die we nu opeens om de oren krijgen maar ondertussen is het wel een tweepunts wedstrijd geworden. 41-39. Er moet iets gebeuren om de wederopstanding van Hoofddorp te breken. Dat gebeurt meteen als de eerste veld score valt. Het zijn de scores van Jo en Co (allebei zes in de volgende 5 minuten) en de hervonden degelijkheid in verdediging en pressbreak, waardoor we toch met 14 punten het laatste kwart in gaan. We weten, dat we nog nooit een voorsprong van 14 weg hebben gegeven. (ahum) De twee strakke runs blijken erg plezierig, want ondanks het opnieuw inzakken van de spanningsboog, komt de winst niet meer in gevaar. 54-69, coach niet tevreden, wel blij met de eerste uitoverwinning. (hebben we vorig optreden in de promotiedivisie 24 wedstrijden op moeten wachten....) Scores: Annemiek 25 en Jorieke 11.
Overbodig voel ik me ook nog niet...maar een terugreis na een overwinning maakt wel even weer dat je weet, waarvoor je het doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten