donderdag, januari 26, 2006

Als grijze Uil ben je nooit alleen

Mijn levensgezellin is afgestudeerd en wordt door haar en onze universiteit af en toe in de watten gelegd door het toesturen van Broerstraat 5, zeg maar wat de Oehoeboeroe is voor oud Uilen maar dan voor alumni van de RuG. Soms komt een oud pupil in de gelegenheid aan dit blaadje bij te dragen. Miriam laat me zien: "Stukje Simon. Daarna weggooien." (Na jaren heb je aan een half zinnetje genoeg.)
Aardig stukje. Simon is prominent oud Studentenbasketballer. Speelde Promotiedivisie voor Uilen en werd kampioen van de hoofdklasse met Moestasj. Later nog coach bij Celeritudo. Alles was goed tussen alle clubs. Goed terecht gekomen bij Eiffel. (ook tijdelijk bij de Towers) Doet regelmatig een postdoctorale cursus en blijft zich scholen. Voorbeeld in veel opzichten, dus.
Ik heb het stukje uit en denk er nog helemaal niet aan iets er over op te schrijven. Ik wil het weggooien, zoals me gezegd is maar als ik het oppak raakt m'n duim de in het rood geschreven stelling, die Boerstraat 5 onder aan elke bladzij meegeeft: "Hoe duurder het restaurant, hoe meer mannelijke obers." Leuk, maar wat heeft dat met Simon te maken?
Niets. Alleen de steller. De stelling komt uit het (wiskunde)proefschrift van Theresa Kleefman, grijze Uil.

Geen opmerkingen: