SWART™

Een van mijn belangrijkste werktuigen is mijn vinger. Vooral in bevochtigde toestand heb ik er erg veel aan.
Hoe lever je een bewijs, dat ergens vooruitgang in zit? Gewoon SMART plannen, zegt mijn omgeving vaak. Meten is weten. Laten we het ezelsbruggetje eens overlopen: Specifiek: OK; centraal staat een bepaald aspect van het leven of van basketball...snap ik. Meetbaar: met een centimeter, een weegschaal of door te tellen. Aantrekkelijk: Altijd! Realistisch: als in uitgaande van de realiteit. De realiteit is wat NU is en of een doel realistisch is kun je dus pas STRAKS zeggen. Ik hou het maar op optimistisch! Dromen, durven en als het niet klopt heb je in elk geval van een positieve werkhouding genoten. Tijdsgebonden: wanneer meet je weer?
Op het begrip meetbaar, waar het hele idee op is gebaseerd wil ik toch nog wel even stil staan. Voor mij volstaat als bewijs voor verbetering: opinie, nattevingerwerk.
Als iets niet te meten valt is het toch waar te nemen. Als iemand anders het ook waarneemt, versterkt dat de waarde van je eigen waarneming. Dus de frisse blik van Karine, terug van Curacao, die waarneemt dat de coördinatie van de meiden die zij een jaar geleden voor het laatst op training heeft meegemaakt, is verbeterd, versterkt mijn mening daarover.
Ik heb het al vaak gezegd: als het niet SMART kan doe het dan maar SWART.
En nu bedenk ik opeens iets: Voordat dat begrip opduikt in een of andere scriptie of dissertatie is het misschien wel goed om het vast te leggen, als merk, bedoel ik. Na geregistreerde begrippen als Huh? en Jamaar™, is er nu “SWART™” (en nu ik toch bezig ben meteen maar "Nattevinger©")