maandag, januari 25, 2010

Wat is leuk?

Ik zat in een hoekje van de volle tribune in de WAS. Kwartfinale voor de beker tussen Uilen en Celeritas. Achter mij zat een paar supporters van de tegenpartij. Hoe heetten die ouwe mopperpoppen bij de Muppets ook al weer? Statler & Waldorf. Zo een beetje.
Het was geen onvoorwaardelijke liefde tussen meneer Waldorf en Celeritas. "het lijkt helemaal nergens op!" en "wat doe jij hier eigenlijk?" als er een schot of pass gemist werd.
Ik ben wel onvoorwaardelijk fan van knokkende basketballsters. Strijd! Inzet! Spanning! Ik heb genoten van de werklust van beide teams. Ik vond het jammer voor Natalie dat de schotjes niet vielen maar ik heb met open mond naar het vliegwerk van Jorieke zitten te kijken en met blijdschap kennis genomen van het feit dat Femke een groot deel van de pot op volle kracht kon spelen.
De beide ploegen waren meer aan elkaar gewaagd dan ik had verwacht. Ik sprak coach Rob een paar dagen eerder en we dachten beide dat Uilen 3 van de tien keer zou kunnen winnen. Dat had zondag wel kunnen zijn, ware het niet dat Cookie drie minuutjes de regie kwijt was en dat het sterke slot van Karin werd gecounterd doordat Rachel het werk ook niet meer alleen aan Megan en Rianne overliet. 7 puntjes. Het hadden er 8 minder kunnen zijn. Mijn plezier overtrof mijn verdriet.

Geen opmerkingen: