Deze week spelen ploegen die lekker hebben doorgespeeld tegen ploegen die op hun beurt hebben moeten wachten. We zien dit ook met name aan de West Coast in de NBA. Rudy et les Timberwolves zijn steeds zo klaar en wachten op tegenstanders die tot het gaatje zijn gegaan. Rust en Reinheid tegen Regelmaat, zou je kunnen zeggen.
In ritme blijven helpt zeker, maar rusten en rustig analyseren en voorbereiden, is ook niet verkeerd.
Er is weinig zo lastig als presteren op het juiste moment in basketball. Alles heeft een ritme. Ritme krijgen, als team, wanneer je topscorer of beste verdediger uitvalt, of minder kan spelen, is al een hele klus. Maar net zo lastig voor je speelritme is het als die speler weer vol beschikbaar is.
Die beslist misschien net even langzamer, omdat zijn eigen optie meer voor de hand ligt, of net even sneller, omdat het nou een keer een goede speler is. Hoe dan ook, het ritme wordt iets anders. Toen de Beatles naar Nederland kwamen met een andere drummer heeft niemand het verschil gehoord, door alle gegil. Zij zelf wel. Maar zoals de FC, een paar seizoenen geleden: zonder Robben, misschien met Robben, met een beetje Robben een wedstrijd spelen?
De oplettende toeschouwer kan wel zien of het er in het algemeen “roestig”, of vloeiend uitziet. Als het ritme van aannemen op de open kans niet helemaal klopt, wordt de actie vaak ook niet zo natuurlijk. En als het wel allemaal klopt en er een zeker momentum of misschien wel flow ontstaat? Wat kun je dan doen om dat te breken? Harder verdedigen, verder weg van de basket? Of juist iets meer slack geven?
Donar heeft het wedstrijdritme, De Bosch heeft de rust gehad. Wat geeft de doorslag? De teams roeren met zijn allen in een heksenkookpot van plannen, persoonlijke klasse, samenwerking en ritme.
Ervaring helpt. Vaak in stresssituaties gespeeld, gescoord, gemist, gewonnen en verloren hebben helpt. Zien wat werkt en dat doen, helpt. De serie wordt spannend. Wordt het ook swingend?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten