Tussen alle grote namen en feiten in het basketball-wereldnieuws, viel mijn oog gisteren opeens op een bekende naam uit en grijs verleden. Zoals wel vaker bij namen uit een grijs verleden, was de aanleiding een overlijden.
Morgan Wootten, oud coach, is overleden op 88 jarige leeftijd. Wat het bijzonder maakt dat er bij zijn verscheiden stil wordt gestaan op NBA.com, is dat hij geen NBA-coach was en ook geen NBA-speler. Wootten is zelfs nooit college-coach geweest; hij was het grootste deel van zijn leven de coach van DeMatha Highschool. Maar het was ook een bijzondere man. En geloof het of niet; Deze man heeft persoonlijk een grote rol gespeeld voor het Groninger Studentenbasketball.
Tegenwoordig vragen ze je zelfs of niet, namens het studentenbasketbal een beroepsopleiding naast je studie wilt doen. Daar is een programma voor, het kan tijdens je training en als je iets wilt weten vraag je het Google of Coachkaj. Als je in de jaren zeventig en tachtig probeerde om trainer te worden, was het wat moeilijker om aan informatie te komen. Er waren trainerscursussen, natuurlijk, maar ook die opleiders waren afhankelijk van een heel miezerig stroompje kennis.
Je had (papieren) boeken uit Amerika, waar je heel lang op moest wachten, een maandelijks gestencild krantje van de Nederlandse Basketball Coaches Associatie (Screen) en als er iets nieuws was, was er natuurlijk de kroeg waar je dat kon delen met je mede-fanaten (het Groninger Coaches Kollektief). We wilden alles weten: Over schieten bijvoorbeeld. Vroeger was het zo, dat je kon schieten of niet. Dat bepaalde ook je rol in het team. Dat een goede schutter een slechte schutter was die was blijven oefenen was wel een mooi idee, maar we zagen dat toch vooral relatief.
Het was heel fijn om te ontdekken dat er ook wat nieuws te halen viel op de jaarlijkse internationale “Recyclage” voor basketball coaches in Brugge. Daar kwamen de beste coaches uit de States het nieuws brengen. Vaak natuurlijk “X&O”-stuff.
Ook Morgan Wootten kwam daar in 1983, als -toen al- de beroemdste Highschool coach ter wereld. Een gewoon gebleven man, totaal geen allures, volkomen benaderbaar. Hij was opleider, pur sang, diep geïnteresseerd in wat werkte en wat je nodig had als je het spelletje goed wou leren spelen en hij begreep ook domme vragen van beginnende coaches.
Op Wootten’s clinic notes stonden dat jaar geen X&O’s. Hij leverde 1 A viertje met daarop de “TOP TEN Reasons For Bad Jumpshooting” Op nummer 1: the use of the jumpstop.
Ho wacht: Wait but why…? Niet met een jumpstop? Voor mij was de jumpstop de bread and butter actie van het basketball?
Heel rustig legde Wootten het nog wel een keer in wat kleiner gezelschap uit, 37 jaar geleden. Het ging in de eerste plaats om balans, zonder veel spierspanning, met een ritme, mooi stil staan, zonder energie kwijt te raken aan de vloer. Hij liet het zelf, een klein beetje houterig, maar hij was dan ook al begin 50… ook even zien.
Het begon te dagen op die mooie zomerdag. Schieten werd van af dat moment van een aanwezige kwaliteit tot een ontwikkelbare vaardigheid. Een belangrijke dag dus voor duizenden studentenbasketballers, die sindsdien door ons laboratorium zijn gegaan.
Morgan Wootten, een van die vele onzichtbare leden van verdienste, eigenlijk.
PS: Wootten’s latere boek heb ik ooit aan iemand uitgeleend en nog nooit terug gekregen. Wie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten