sturen zonder sturen

Ik heb veel ervaring als beroepschauffeur. Veel professionele uren heb ik op het wegdek doorgebracht, onderweg naar en terug van wedstrijden. De coach van het hogere studentenbasketball rijdt meestal zelf. De wereld om? Een paar keer wel. Maar het was even geleden.
Gisteren mocht ik weer eens een paar basketballmeiden transporteren naar een sporthal. Naar Tubbergen nog wel. Er kwam van alles boven, ook al is de Burgemeester Verdegaalhal er niet meer.
Maar het was toch heel anders. Dit keer mocht ik namelijk alleen het stuur van de auto aanraken, ik ging niet als coach mee, maar als stuurouder. Jolly Jumpers U18 won met 89-45 van "ons" HSVB. Ik zag Lotte haar eerste punten en eerste P maken en bijna haar eerste schot blokken in de landelijke competitie, dat deed de vader in me goed.
Maar lieve heer. - ik was de Pancratiuskerk van te voren nog even ingelopen.. for old time sake... herkende er eerlijk gezegd niet veel meer van - maar lieve heer... ik had graag wat meer kracht ontvangen, want wat is dat moeilijk, om stuurloos op de tribune te zitten...