maandag, september 28, 2015

Forming and norming

Er staat een nieuw uilenteam op de vloer. En ook een oud. Old is old and new is new and somehow the twain must mix. Omarm het nieuwe en behoudt het goede... doe het maar allemaal als coach.
We hebben cultuurdragers die het "hoe we het hier doen enzo" overbrengen op de rookies. Dat is fijn.
We hebben rookies die geweldig rennen en vragen stellen zodat we er allemaal over na moeten denken.
We staan aan het begin. De diverse combinaties worden uitgetest, het wisselschema gaat op de kop. We moeten ons opnieuw formeren.
We proberen het interne coachen van de ervaring aan de jeugd bijvoorbeeld niet aan één persoon over te laten. In de wedstrijd lukt dat, in de training vergis ik me nog wel eens. Aan de ene kant denk ik dan dat er een mooie uitdaging ligt, maar aan de andere kant levert dat nog wel eens wat frustratie op, die weer ten koste gaat van de sfeer en het ritme en dat zijn toch juist onze sterke punten.
Ritme an sich; ook zo'n dingetje: meer mensen op trainen en minder baskets betekent iets langere beurten voordat jou schot weer loskomt. Heel game-like, vind ik aan de ene kant - daar tegenover staan weer iets lagere scores en dus minder zelfvertrouwen? Deze coach wil nou net niet alles regelen.. maar toch is die keerzijde ook heel waar. In elk geval maakt dit me wel heel bewust dat ook van mijn inzet het uiterste gevraagd wordt.
Wat dit seizoen sowieso anders maakt dan het vorige, is dat we nu echt diep kunnen gaan op de training en dat we nu bijna altijd 5-5 kunnen oefenen. We zijn merkbaar veel verder dan vorig jaar om deze tijd.
Wat dit team meeneemt, is het ongekend goed reageren op vragen. Wat gaat er goed, wat niet, wat moet er gebeuren? Wat vraagt dit moment? Ik heb sinds de mannen in de seizoenen 81-84 eigenlijk nooit meer zo'n bewustzijn in het veld meegemaakt.
We hebben ook een nieuwe coach op de bank. Afgelopen zaterdag zijn eerste wedstrijd met ons team. Ging meteen prettig. Hij signaleert dingen die ik niet gezien heb of die door zijn inbreng duidelijker worden. En hij doet ook voorstellen: na een geslaagde aanval die eindigt in een score, zegt hij bijvoorbeeld: "in zo'n situatie zou een press-je goed kunnen!"
Dat vind ik ook en ik heb net tijd om te zeggen: "moet jij nu eens opletten!"
Sommige dingen hoeven we niet te zeggen. Zo'n team, bedoel ik.

Geen opmerkingen: