maandag, oktober 17, 2011

Games are practice

Ok. Na twee forse nederlagen hebben we onze eerste wedstrijd gewonnen. Dat was erg prettig. We wonnen ook doordat we er echt voor speelden. We waren fanatiek, we letten behoorlijk op en we namen echt iets mee naar de wedstrijd. Super. Dan krijg je ook weer energie terug. Maar wie dan denkt dat we het dan nu ook weten en dat we nu het lek boven hebben, die had ik graag vorige week op training willen zien. Het ging zo moeizaam en de meiden waren zo lief en voorzichtig met elkaar, dat het leek alsof er geen wedstrijden meer gespeeld hoefden worden. Ook een "partijtje" veranderde daar niks aan. "it's game time", roep ik altijd met het idee, dat dit dan ook heel veel lijkt op het echie. Je speelt zoals je traint, toch? Maar er komt geen press, uit de meiden zelf, de sense of urgency van de wedstrijd is er niet, de versnellingen zijn er niet, ik zie geen echt willen winnen. Ze zijn lief, deze meiden. Ze lachen veel, ze helpen elkaar overeind, ze geven elkaar complimentjes als ze zelf in de bek geschoten worden, ze laten elkaar spelen...... Maar dat is geen spelen, meiden, dat is iets anders. Echt spelen, daar ga je in op. Dat is spelen alsof het een wedstrijd is, spelen alsof je het heel goed kunt, spelen om het uiterste uit jezelf te halen. En Mojo, Mojo krijg je als je weet waar je voor staat, als je iets van jezelf komt brengen, met je hart speelt, speelt om jezelf en je teamies beter te maken. En dan mag je de glimlachjes, en het gevoel van samen ergens aan gewerkt hebben weer mee naar huis nemen. With head and heart, hard and smart. Games are won in practice. Spelen tegen je eigen teamgenoten is het zwaarste en mooiste wat er is: die willen van je winnen en jou tegelijk beter maken. Maar Games zijn ook practice. Misschien moeten we het hebben van veel spelen om te weten hoe we moeten trainen? Morgen maar een lekkere oefenpot dan. Spelen om beter te trainen?

Geen opmerkingen: