woensdag, juni 15, 2011

Nieuws


Er is lustrum. Van Moestasj - established 1976.What else is new?
Ze heetten Doctor J, Kareem Abdul Jabbar, Clyde Frazier, Tiny Arch en iets later Moses, Bird en Magic.
Tegenwoordig heten ze Lebron, Dwayne, Duncan, Jason en Yao en Dirk natuurlijk.
Iets dichterbij, bij Nationale Nederlanden Donar, heetten ze Wim en Jos en Leo en daar speelde je dan ook nog mee. Want Donar 2 waren ze, eerst immers.
Tegenwoordig zou ik het niet eens meer weten, maar je speelt in elk geval nooit meer met ze.
Je trainde 1 keer in de week en dat was natuurlijk niet genoeg, dus je ging naar het Algemeen Uur, van half 1 tot 2, twee keer in de week. En je trainde mee bij Uilen 2 en 3 en Enos 3 en Enos 2 en soms bij Uilen 1. Maar nooit bij Enos 1, want dat was eerste divisie en die hadden hun twee trainingen van 1,5 uur in de week wel nodig voor zich zelf.
Tegenwoordig zie ik niet zoveel basketball kruisbestuiving meer.
En je huurde een zaaltje bij, dan kon je met het hele team aan de 1-2-2 zone en de 1-3-1 zonepress werken. Dan nam iedereen 1 gulden mee en coach Kaj had een pasje waarmee je in een gemeentezaal mocht. In de Hofstraat was het vijfstappen naar de andere kant.
Tegenwoordig traint iedereen twee keer in de week en nooit meer in een gymzaaltje.
Vroeger koste de ACLOkaart 18 gulden 50. Het collegegeld was trouwens 500 gulden per jaar. Best veel. Niet eerlijk dat je bij theologie maar 250 hoefde te betalen. Jammer dat ze er net mee gestopt waren om vrijstelling van collegegeld te geven na 5 jaar. Toch was de gemiddelde leeftijd bij Enos 2 echt wel dertig.
Tegenwoordig kost een Aclokaart veel. Hoeveel? Geen idee maar het wordt vast nog meer de komende tijd. Maar ja je betaalt ook niet meer 12 jaar voor je sportgenot, maar je moet het, als het je allemaal lukt in een jaar op 4 ophoesten.
Vroeger wist niemand hoe het moest, basketballen. Maar coach Kaj had twee boeken gelezen en hij had een pasje voor de zaal en een junior-oefen-meester-cursus gedaan en hij wou altijd wel mee naar het café. Dus ze luisterden goed. Vooral daar.
Vroeger moest je voor de meisjes naar Uilen of naar Enos. En was het een grote, gezellige matras.
Tegenwoordig heeft ook Moestasj meiden…en zien we niet zo veel kruisbestuiving meer…
Tegenwoordig heeft iedereen zoveel technische bagage, dat het de oude coaches soms duizelt. En iedereen weet het ook zo goed..
Vroeger was het toch wel speciaal volk, die studenten. Toch iets meer haar, iets ander taalgebruik en iets minder technisch.
Tegenwoordig wordt heel Nederland steeds slimmer.
Vroeger hadden de andere coaches medelijden: “Wat moet je toch steeds bij die studenten? Daar kom je toch nooit verder mee?”
Tegenwoordig willen ze wel. Mooi werk. Een boel geregeld. Fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden en de studenten krijgen toch wel wat voor elkaar.
Vroeger was ik coach bij Moestasj en Uilen; tegenwoordig nog steeds. Iemand nog nieuws?
Kaj

Geen opmerkingen: