Arjan van Echtelt is wel een echte topper. Ruimschoots de wereld rond in een Uilenbusje of minder geschikte voertuigen. Een record aantal freakaccidents een verzuimpercentage om u tegen te zeggen maar toch, gedurende 15 jaar een constante factor in het Uilennest.
Ik weet nog goed dat ik opeens weer coach werd van heren 1, net op het moment dat ze op de drempel van de promotiedivisie stonden. De topscorers waren naar de eredivisie vertrokken, er moest nieuw bloed in en ik was niet bij. Tonok Bwefar (Zwolle) wil komen en Jasper Stuivenberg (junioren BVG)misschien ook wel. Voor het overhalen van die laatste is het dan misschien wel goed als Arjan van Echtelt ook komt, tipten ze me. Ook Celeritas aasde op Jasper en ze hadden Arjan al. Ik had nog nooit van die mannen gehoord. Maar eens kijken dus. Op een scrimmage van Celeritas, in Vinkhuizen lipe ik Butch Zijlstra tegen het lijf. Die kende ik tenminste wel. Butch grijnsde en wees op Arjan, die op de achtergrond net met het verbouwen van de basket bezig was. "Dat is onze shackattack", zei Butch. "Hij wil graag naar jullie maar hij is wel een tikkeltje wild." Uit de mond van één van de flegmatiekste basketballers van noord Nederland ooit, klonk dat als een aanbeveling. "Dat halen we er dan wel uit", zei ik. Dream on, coach; het is nooit gelukt. Maar Jasper kwam wel bij ons spelen en we werden ook een echt team. En dat merkten we bij het afscheid van Arjan, afgelopen zaterdag. Op één na was het hele team van dat eerste seizoen in de promotiedivisie (94-95) aanwezig. Dat zegt iets. Over het team. Over Arjan. Bedankt jong.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten