Boxtel

Met z'n negenen onderweg ontdekken we, dat we dit vroeger een volle bank of een volle bak noemden en dat je nu verbaasd om je heen kijkt, waar al die anderen nu zijn.
We gaan uitboxelen, grapt de coach bij het AC restaurant Apeldoorn.
Het is een lange reis naar de ouderwetse Pelikaanhal, waarvan er nog zoveel staan in Brabant. Ook deze is verstopt, diep in een woonwijk met echte drempels. Vorige week heeft Celeritas hier 22-7 achtergestaan door een zone, unnescessary roughness en een klein veldje. Wij herinneren ons een nederlaag op een groot veld, drie jaar geleden.
Maar inderdaad, niet iedereen voelt zich verplicht de wedsrijden in de damespromotiedivisie enig cachet te geven door op fatsoenlijk veld te spelen. Het kan allemaal net, er is voldoende uitloop maar het houdt niet over, door de rommel om het veld. Een fatsoenlijke toeter is blijkbaar ook niet te begroten.
Geen muziek, geen goed licht en als ik m'n gal spuw bij de scheidsrechters, zeggen die, dat te smal ook breed genoeg is. Coach van de tegenpartij: "Ik wou alleen maar op groot veld spelen als we ook op groot veld konden trainen en dat kan niet. Anders hebben we helemaal geen thuisvoordeel...." Kom eens kijken in de rest van de wereld en neem intussen de wedstrijd om te beginnen serieus.
We doen het niet goed. Er vliegen veel te veel ballen uit, we passen te traag, komen te traag open en de schoten die we wel nemen zijn vaak verlegenheidsschoten. Verdedigend doen we het niet zo slecht, als we de organisatie voor elkaar hebben komen de Boxtelia nen er niet door. 26 turnovers tegenover 18 veldscores tegen 29 %is te slecht. Dan helpt het niet als je nog meer ballen terugpakt. Boxtel neemt betere schoten en schiet meer dan 40 % in de laatste anderhalve minuut van het eerste kwart laten we ze glippen: we krijgen door goed rebounden 7 vrije worpen te nemen waarvan we er 5 missen. Het is dan 18-11. Het derde kwart, waarin we Emily kwijtraken en waarin Suus tegen haar 4e fout aanloopt killt ons: we maken maar 6 punten waarvan 1 veldscore en missen weer de helft van onze vrije worpen. Het is geen leuke wedstrijd, ook niet qua sfeer. Wij balen van onszelf, van de tegenstandsters, van de zaal, van de tafel en van de scheidsen. En met wij bedoel ik wij allemaal en dat betekent niet veel goeds voor het gevoel van zelfbeschikking. Slachtoffer van de omstandigheden????
Het vierde kwart gaan we dan echt spelen na een klein probleem over wat er nou gezegd is in de vorige timeout. (They hear you but do they listen... In het vervolg zal de coach zich concentreren op een zo rustgevend of inspirerend mogelijk stemgeluid. Wat hij zegt en wat zijn lichaamstaal is wordt toch niet door alle speelsters waargenomen.....)
We grossieren in steals en breaks en kunnen opeens de bal in het netje krijgen, maar helaas heeft de tegenpartij nu helemaal de geest en maakt nog even 10 punten in de laatste twee minuten met drie drietjes en een bonusscore. Ook deze uitslag is nodeloos hoog. 72-49. Ernstig het gemis van 16 van de 26 vrije worpen. Niemand in de dubbele cijfers en een kut eind terug.Volgende week gelukkig weer thuis!