Mijn laatste mesje brak al op de tweede dag van de vakantie. In Oslo waren ze te duur, op de Fjell was er niks. Dus werd m'n hoofd langzaam van binnen leeg en van buiten vol. En naarmate ik meer op Phil Jackson ging lijken, kreeg ik meer denkruimte vrij om over het leven (= goeie metafoor voor basketball) na te denken.
Nu snap ik, hoe Phil het doet. Ik ben er klaar voor (wel weer glad).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten