Meteorologie en koers houden

Voor mij is het misschien wel altijd “postseason” Ik doe nog wel iets met de Madmoeselles, maar die hoeven niet meer naar me te luisteren. Ik vul een deel van mijn week met het schrijven van korte overpeinzingen voorafgaande aan wedstrijden bij Donar. Af en toe zal er ook nog wel wat anders getikt worden hier, maar hieronder de volgende officiiele, maar vrijwillige bijdrage. 

De eerste wedstrijd voor een flink publiek leverde nog geen winst op, maar wel een boel inzichten.

In elk geval geldt dat voor sommige stuurlui op de tribune. Maar ook de coaches op de bank zijn feitelijk stuurlui op afstand. Ook zij kunnen niet het veld in en zelf de beslissingen nemen. De spelers doen dat en de handelingen waar die beslissingen toe leiden. 

De coaches doen suggesties, of laten we zeggen dwingende aanbevelingen. Een combinatie van die aanbevelingen en de kwaliteit van uitvoering leiden uiteindelijk tot het resultaat. 

Bij het beoordelen van het resultaat komt nogal wat kijken. We willen beter, natuurlijk. Laten we ons eens tot twee aspecten beperken. 

Eerste invalshoek is natuurlijk het beeld van de wedstrijd zoals dat bij ons binnenkomt.  Is er verschil in ruimtegebruik en handelingssnelheid tussen beide teams? Als de timing van de drives maar ietsjes beter is aan de ene kant, zul je daar meer ruimte voor afmaken aan overhouden, en vaker “catch and shoot” opties en meer aanvalsrebounds. Het Letse team van vorige dinsdag had op dit gebied duidelijk meer te bieden dan Donar op dit moment. Zeker in de eerste helft werd het verschil daarop gemaakt. Een ander ding dat meespeelt in het beeld is power. Donar legde daar in de tweede helft het meeste gewicht in de schaal en kwam daardoor terug in de wedstrijd.

Een tweede reflectiekans is er bij het bekijken van de stats. Kon minder, hoor. En de verschillen waren ook, overall, zo klein, dat het helemaal niet gek is om wat “wat-als-denken” te laten gebeuren. Wat als onze Deen nou 4 minuten langer had kunnen spelen, met een driepuntspercentage van 80%? Wat als? Noem maar een paar andere open deuren. Hoe hadden we dat kunnen organiseren? Het was best dichtbij.. De cijfers geven dus ook wel aanleiding om aan te geven dat er meer goed was dan het eerst voelde. 

Maar behalve statistieken en een algemeen idee over verschillen op het veld, is er ook zoiets al het  wedstrijdverloop om mee rekening te houden. Momentum. 

Donar kwam in de derde periode in één klap terug in de tijd van een gemiddeld toilet-bezoek. En toen weer net zo snel op een onoverbrugbare afstand. Soms doe je daar niks aan. Al gingen sommige toeschouwers ook gauw voor de tweede keer naar de wc, het is momentum en dat is vaak ongrijpbaar. Meewind en tegenwind, om maar in de sfeer van de stuurlui te blijven. 

Maar er is meer dan een natuurverschijnsel. Er was goed geanalyseerd in de pauze en Donar zocht naar de eigen kracht en begon directer naar de inside opties te zoeken. Omdat ook de matches verdedigend weer beter klopten, creëerden de Groningers hun eigen wet van Buys Ballot. Hoge druk geven, lage druk krijgen. Peter Kuipers Munneke kon trots wezen op deze mede-Groningers.

Waarom verdween het voordeel dan weer als sneeuw voor de zon? Hoe hou je momentum vast?

Het spel dat de thuisploeg kon laten zien aan het eind van de wedstrijd was een mooie mix van wat er kan. Catch en shoot, scherpe Pick&Rolls, een dynamische press. Het kan heel leuk worden.

Waar ik volgende keer benieuwd naar zou zijn, is hoe het team omgaat met het wedstrijdverloop. Of er dan een roerganger opstaat, of anders iemand in de machinekamer, die op de juiste manier weet te laveren.  En (geheime tip) die ook op koers blijft, zolang de andere kant nog geen antwoord heeft. 

Iets van voor het echie

Meteen na die laatste wedstrijd van het vorige seizoen begint voor alle verantwoordelijken bij een sportorganisatie het volgende seizoen. Want after the season is before the season!

Zeg je in het seizoen na een verloren wedstrijd nog ‘let’s get ‘m next time’, nu is het niet één week maar een heel volgend jaar dat zijn schaduw vooruit werpt. Best een lange schaduw, want het duurt nog wel even voordat het nieuwe seizoen begint. Basketball gaat gewoon door in de zomer, sommigen zeggen zelfs dat het de belangrijkste periode in het jaar is. De hele zomer is er om beter te worden. Een periode die wordt aangeduid in het jaarplan als Overgangsperiode. OP. 

Of je nu kampioen bent geworden, alleen maar je bescheiden doelstellingen hebt gehaald of allebei niet: gaat heen, zie wel degelijk om en behoudt het goede. Als er ernstig tekort is geschoten, moeten er appeltjes worden geschild. Maar misschien kan er ook wel ergens op worden doorgebouwd. Wie mogen en kunnen er door? Staf? Bestuur? Sponsors? Spelers? 

De OP is voor de individuele spelers in elk geval de tijd dat ze aan zich zelf gaan werken. Even afstand nemen, maar dan komen de gewichtsvesten en de zware ballen uit de kast. Geen tijd als de zomertijd is zo geschikt om aan het lijf te bouwen. 

Individuele Basketballontwikkeling kan soms met grote stappen gaan, maar Teamontwikkeling is iets van langere adem. Als er het afgelopen jaar progressie is geboekt, zou het fijn zijn als er een kern overblijft waar de juiste schakels aan kunnen worden toegevoegd. De realiteit is tegenwoordig dat er veel nieuwe spelers opduiken en dat het hele proces van teambuilding van de grond af moet worden opgebouwd. Maar dat moet met één nieuwe, bepalende speler ook al. Als het goed is, heb je daar als teamcoach al wat ervaring in, heb je van je fouten in het verleden geleerd en begin je met frisse moed aan de periode na de OP. De Voorbereidingsperiode. VP. 

Daar sta je dan, als coach. Voor de eerste keer voor de nieuwe groep. Er is maar één kans om een eerste indruk te maken, zeggen ze. Dat mag waar zijn, maar de stad Groningen is ook niet in één dag gebouwd. Het wennen aan elkaar is een tamelijk organisch proces. We praten hier natuurlijk wel over DE teamsport bij uitstek, basketball. 

Weet u het verschil tussen een basketball-coach en onze lieve heer? Nee? OLH denkt maar zelden dat hij een Basketballcoach is… Dat is een heel oude grap uit de tijd van Bobby Knight, maar als moderne coaches iets snappen van basketball , is het wel dat ze niet alles zelf in de hand hebben.

Eerst maar eens kijken naar de kwaliteiten en vaardigheden. Trainingen en oefenwedstrijden staan in het teken van uitproberen van combinaties. Onderzoeksvragen opwerpen. Experimenteren met teamrollen, met Playing Time Management, met Ball Contact Management. Perbaaiern! Er zijn altijd conclusies te trekken en alle leren begint met het niet te begrijpen. Met vraagtekens.

En dan is het opeens al weer tijd voor die ene keer dat het team een eerste indruk kan maken op het thuispubliek. t’ Is weer voorbij, die mooie zomer. Geen voorseizoen meer. Het team moet er nu staan, of niet? Nou… Oneerbiedig gezegd, geldt ook voor de eerste wedstrijden die wel degelijk om ‘iets van voor het echie gaan’, dat het nog de experimenteerfase is. Dat geldt voor een Supercup, maar ook na deze eerste pot in de European North Basketball League zullen we allemaal weer meer vraagtekens kunnen zetten. Ik heb daar wel zin in.