Zondag dik verloren van het Nederlandsmeisjesteam onder 16. Ze waren op onze uitnodiging naar Groningen gekomen. De Universiteit steekt een sportvriendelijk handje uit naar een categorie waar wel een selectie voor bestaat, maar geen budget. Met bondscoach Yvonne Lansink heb ik altijd contact gehouden na de B-cursus van Gorssel en haar optreden op ons basketballkamp, zo'n jaar of 6 geleden.
Wij waren niet op ons best. We kregen geen schoten van buiten, misten op een gegeven ogenblik teveel, en leden veel te veel balverlies op lange passes. Toch was het heel goed, dat we er stonden. We winnen er meer bij, dan we schade lijden.
Onder de borden deden we het aardig, we hadden ook wel tempo in onze aanval, en af en toe brachten we ook rust op om goed aan te vallen, bijvoorbeeld in het derde kwart. Kwartstanden: 17-18,8-27 (heel slecht) 18-14, (terug tot 59-45), 8-20 (moe, 6layups achterelkaar mis, Charlotte en Elke 5 fouten)
Vooral van de druk die we tegen kregen, steken we wat op. Ik kan op de trainingen nu weer vragen: wat was erger, hoe je teamgenoot jou nu verdedigt, of wat je zondag voelde? Uitrusten in de aanval was er bijna niet bij. Ik weet zeker, dat we tegen Dyna en tegen de Shadows ook voor elke pass hard vrij moeten lopen, en als we er dan niet voor zorgen, dat we langs goede verdedigers op het eerste aanbod vrijkomen, gaan we dan ook moeizame wedstrijden spelen.
Zat verbeterpunten te distilleren dus.
Jorieke Sluiter deed goed mee. Ik denk niet dat de nationale coaches aan de andere kant haar als "iemand van een lager team" hebben gespot. Ook een plus: onze gasten hadden tompouces meegebracht. Waren ze lekker?
Scores: Natalie 15, Fre 11, Suus 8. eindstand 51-79. Overdoen met fit team, zeiden de meiden zelf. Winnen we, zeiden ze. Mits, zeg ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten